bələk

is.

1. Körpə uşağı bələməyə məxsus sarğı, qundaq. Dürdanə xanım dad təpdi ki, mənim qızım hələ körpədir; nə bilim, bələkdən təzə çıxıb. Ə. Ə.. <Şair> içəri girib, Afaqın başı yanındakı kiçik bələyə yaxınlaşdı. Ə. M..

2. Çıx. halında: bələkdən – lap körpəlikdən, uşaqlıqdan. <Qarı:> Vallah, deyəsən ki, onun bu savaşdan ölən oğluna guya mən bələkdən nişanlıymışam. S. R..